Krassen en tekenen

Elk kind ontdekt in de ontwikkeling dat het iets kan maken, iets kan achterlaten, iets kan laten zien van zichzelf. Sporen. Krassen zijn ook een soort sporen. Voor ons als grote mensen stellen die krassen niets voor. We vinden krassen vaak niet mooi. 

Zo merkte zelfs een 7-jarig kind een keer minachtend op, toen hij zag dat een 3-jarig kind heerlijk zat te krassen: “Die zit te krassen, lelijk zeg!” Ik pakte een vel, vertelde dat heel veel krassen samen iets heel moois kan worden en maakte door middel van vele verschillende krassen een soort tekening. Geïnspireerd ging hij vervolgens zelf al krassend zijn eigen creatie maken. 

De sporen van jonge kinderen zijn vaak nog grof en wild neergezet. Hoe behendiger kinderen worden in de beheersing van het materiaal, des te duidelijker worden hun sporen. Krassen worden lijnen, lijnen worden lijntjes, lijntjes worden vormen, vormen worden tekeningen en woorden. 

Het zijn vaardigheden om te oefenen en te ontwikkelen die nodig zijn om te kunnen schrijven. Het zijn de eerste stappen van een kind op weg naar schrijven. 

Het is dus belangrijk om kinderen lekker te laten krassen, zo jong als ze al een potlood kunnen hanteren. Begin met wat groter papier. Naarmate een kind ouder wordt, kan het gerichter te werk gaan op kleinere papiertjes. Vaak hebben wat oudere kinderen een aantal papiertjes nodig om zich even uit te kunnen leven. Na 3 a 4 papiertjes kunnen ze echt bewuster te werk gaan. Dan kan zomaar een betekenisvolle tekening ontstaan in opperste concentratie. En nog een, en nog een. 

Dus laat ze maar lekker krassen en laat ze regelmatig volop herhalen.